Μακραίωνη η ιστορία για το αρχοντικό του Κώ(ν)στα Χατζηπαναγιώτη (Πολίτη), μιας εξέχουσας εφοπλιστικής προσωπικότητας της προεπαναστατικής ναυτιλίας, ο οποίος προσέφερε, μαζί με την οικογένειά του, πολλά στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας του 1821.Σ’ αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρουμε τον Κ. Ν. Χατζηπαναγιώτη(1848-1915), ο οποίος διετέλεσε βουλευτής Κυνουρίας και δήμαρχος Λιμναίων, πρωτεύουσα του οποίου ήταν το Λεωνίδιο. Μέσα από τα χειρόγραφα «δεφτέρια» του αρχείου της οικογενειακής επιχείρησης διαπιστώνουμε χαρακτηριστικά ότι στο αρχοντικό των Χατζηπαναγιωταίων φιλοξενήθηκαν σπουδαίες προσωπικότητες, μία από τις οποίες και ο βασιλιάς Όθωνας, όταν επισκέφτηκε την Τσακωνιά το 1844.

Στοργικά αναπαλαιωμένο, από τεχνίτες με μεράκι και σεβασμό, το Αρχοντικό Χατζηπαναγιώτη ορθώνεται σαν φρούριο στο κέντρο του Λεωνιδίου, περιτριγυρισμένο από υψηλούς πέτρινους μαντρότοιχους που περικλείνουν στο εσωτερικό τους την αυθεντικότητα του κτιρίου. Από την είσοδο, μια μεγαλοπρεπή ξύλινη αυλόπορτα με πέτρινο θόλο,  παρατηρείται το αυστηρά ορθογώνιο σχήμα του Αρχοντικού καθώς και η παραδοσιακή ξύλινη στέγη του, που ανακατασκευάστηκε με επικάλυψη από βυζαντινού τύπου κεραμίδια. Εντυπωσιακή παραμένει και η πλακόστρωτη και βοτσαλωτή αυλή με τα μοναδικά της σχέδια και τις κρυμμένες ομορφιές του κήπου με τα γεράνια, τα αγιοκλήματα, τους πανσέδες, τα γιασεμιά και τα φούλια.

Με ανεξάρτητη είσοδο ισογείου και ορόφου και εξωτερική επικοινωνία μεταξύ τους μέσω πέτρινης σκάλας, η οποία διαμορφώνει το στήριγμά της σε θόλους και αψίδες ιδιαίτερης μεγαλοπρέπειας, διακρίνονται τα όμορφα κρεμοσκεπαστά χαγιάτια, οι περίτεχνες καμινάδες, τα υπέρθυρα των παραθύρων με τα αγκωνάρια και τα λίθινα τόξα, οι πέτρινες καμάρες.

Στους άρτια κατασκευαστικά εσωτερικούς χώρους, τα μεσοχωρίσματα, το ζωγραφισμένο ταβάνι, οι θαυμάσιες ελικοειδείς ξύλινες εσωτερικές σκάλες,  που μοιάζουν με κοσμήματα περισσότερο παρά με αρχιτεκτονήματα, οι φιλοξενούμενοι ταξιδεύουν ρομαντικά στο χρόνο, νιώθοντας οικεία και ξεχωριστά.